دومین نشست تخصصی گفتگوی بین نسلی در میان اصحاب انقلاب اسلامی بعد از فاصله دو سال به علت شرایط کرونا، مجدداً با جمع‌شدن عزیزان فعال در حوزه‌ی زن و خانواده در روز سه‌شنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۱ با حضور دکتر زهرا داورپناه، دکتر سحر دانشور، دکتر عاطفه خادمی، دکتر سید کمیل حسینی، دکتر مرضیه شعربافچی، دکتر فاطمه قاسم‌پور، دکتر فریبا علاسوند، دکتر محمدتقی کرمی و حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدرضا زیبایی‌نژاد برگزار شد.
دکتر زهرا داورپناه:
هدف ما از جلساتی که برگزار می‌شود انتقال علم و تجربه گذشتگان و بزرگان است. پیشنهاد صاحب‌نظران این زمینه برای بهبود کیفیت و زندگی جوامع زنان در این کشور بعد از ۴۳ سال، کمک و شناخته‌شدن جایگاه زن در این انقلاب، است. فرهیختگان این حوزه همیشه بر این باور بودند که حقوق و جایگاه زن در انقلاب باید به درجه‌ی بالایی برسد، اما طوری نباشد که از این اسم و جایگاه در انقلاب اسلامی پیشی گرفته و به معنای غربی نزدیک شود.
دکتر عاطفه خادمی:
ابتدای صحبتم مختصری از خودم و پژوهشکده را عنوان می کنم :« بنده از سال ۹۰ به عرصه ی زنان و خانواده وارد شدم. با اینکه عقبه تحصیلی من علوم سیاسی بود و دغدغه ام حکمرانی و قدرت بود، اما همه‌ی این‌ها از دوران دانشجویی شکل گرفت و زمانی که استمرار یافت با مفهومی به نام جنسیت زن، چالش های مسیر پیش‌رو و مسائلی از این قبیل مواجه شدم که این موضوع باعث شد تا من نتوانستم پاسخ سوال های خودم را بدهم. در همان سال من با پژوشکده زن و خانواده آشنا شدم و با ظرفیت فعالی که دیدم، جذب آن شدم.
پژوهش و دانش این جریان همیشه از رسانه عقب بوده است. ضعف دانش، ضعف رسانه و ضعف گفتمان بین اصحاب باعث شد که این جایگاه برای زنان کمی نامعلوم و برای جامعه کمی گنگ باشد.
دکتر سحر دانشور:
اولین داده‌های نظری و علمی در حوزه زنان را پژوهشکده به ما نشان داد و متوجه شدیم که بسیار در این زمینه نیز فعال هستند، به‌طوری‌که پژوهشکده در حال حاضر پرچمدار مطالعه و بحث زنان، در این بیست و اندی سال است.
با وصف می‌شود گفت که ما سه جریان کلی داشته‌ایم: جریانی که اسم آن را می‌توان گذاشت توسعه‌گرا، یعنی مساله توسعه خیلی برای او مهم است و در عین حال چون انقلابی است می‌داند که هدف ما زن غربی نیست. جریان دوم اجتهادگرا است، که وجه قالب جریان‌های اصولگرایی که سعی می‌کنند ملاحظه دینی جدی‌تری داشته باشند، انتقادهایی به جریان توسعه‌گرا دارند و احساس می‌کنند که آن‌ها کمی ناخواسته درگیر مفاهیم غربی شدند و می‌خواهند که دقیق‌تر در این موضوع عمل کنند. جریان سوم، احساس می‌کند که شاید ما باید نوع دیگری به دین رجوع کنیم، با نگاهی راهبردی‌تر، کلان‌تر، نگاهی که بتوان از آن اداره جامعه را استخراج کرد، نه نگاه فقهی که حالت سنتی باشد.
دکتر سید کمیل حسینی:
به قول حضرت مولانا که می‌فرماید: «رفتن بیهوده به از درماندگی» را اگر سر لوحه‌ی کار خود قرار دهیم، بهترین کار را انجام می‌دهیم ولو به اینکه این کار بیهوده باشد. گفتمان ما در حوزه‌ی زنان و انقلاب اسلامی منوط به نظر خاصی نیست، به این صورت است که هر پژوهشگر متناسب با ذائقه‌ی خود به این مسئله ورود می‌کند؛ به‌عنوان‌مثال: پژوهشگری از منظر حقوقی، یکی دیگر از منظر فقه و انقلاب اسلامی و… .
این مسئله دارای جنبه‌های مثبت منفی است، به‌طوری‌که از یک‌جهت با تنوع نظر مواجه است و از جهتی دیگر نوع گفتمان را به هر سو که می‌خواهد می‌کشاند. اما در مقابل جنبه‌ی منفی‌ای که وجود دارد، این است که نمی‌شود پاسخ مناسبی به دیگر کنشگران دررابطه‌با این مسئله نشان داد؛ چراکه تا حدودی باعث ایجاد سر گردمی می‌شود.
خانم شریف:
طبق بحث‌های انجام شده و تأکید و فرمایش رهبر انقلاب جایگاه خانواده مسئله‌ی مهمی است، اما آیا این جایگاه، درست به جامعه و دیگران نشان‌داده‌شده است؟ چگونگی ارتباط‌گرفتن جامعه و حقوق زنان طبق دو نظارت مهم و دو اصل مهم صورت می‌گیرد:
- نظارت تربیتی
- نظارت قانون‌گذار
- اصل سیاست‌گذاری و حکمرانی
- اصل فضای مجازی و رسانه
طبق اصول و نظارت‌های گفته شده در بالا، خانواده اعم از: پدر مادر و فرزندان همگی باید پایبند به این مسائل باشند؛ زیرا جامعه در گرو تشکیل گروه‌هایی به نام خانواده است.
